Praca to ucieczka dla ludzi, którzy nie mają niczego lepszego do roboty czyli leniwe myśli próżniaka;-) znowu o mężczyznach...

Tak naprawdę to najbardziej lubię leżeć i nie robić nic. Ewentualnie poczytać, podyskutować elokwentnie ale bez zbędnego naprężania się. Po co? Świat i tak pójdzie swoją drogą. Tyle, że nawet do niespiesznej dyskusji, potrzeba nam odpowiedniego dyskutanta, a o takiego coraz trudniej.

Poznałam człowieka, który jest eko-wego. Super, nie mam nic przeciwko temu, żeby ratować planetę (szczególnie jeśli nie zniszczy to mojego makijażu i nie połamie moich paznokci z francuskim manikiurem ), jestem w stanie segregować śmieci(znajomych, żeby zobaczyć co jedli, a czym mnie nie poczęstowali), gasić niepotrzebne żarówki (szczególnie w cudzym domu), dbać żeby kran nie kapał, chodzić do sklepu z wielorazową siatą(szczególnie, że to nie ja jestem babą-zakupową ale mój mężczyzna)i odmawiać sobie mięsa bez zbędnych wyrzeczeń. Taka jestem. Fajna,co nie?

Są jednak rzeczy na tej planecie,które wprawiają mnie w zdziwienie i jakoś trudno mi znaleźć do nich dystans. Mój nowy kolega eko - wego nie stosuje dezodorantu, żadnego, ponieważ uważa , że powinniśmy pachnieć naturalnie...Tak. Prawie bym się zgodziła( bo ja się zgadzam z natury, taka durna jestem), gdyby nie to, że zostałam owiana z lewa, prawa i en face. Nie wiem czy podoba mi się życie aż tak blisko przyrody. Kolega eko-wego nie je mięsa, zjadł jednak resztki kurczaka w zielonym  sosie curry z mojego talerza. Właściwie powyciągał je spomiędzy pomiętoszonych serwetek i spałaszował w biegu , mówiąc -Ne znoszę marnowania jedzenia! Tak mnie to spłoszyło, że na następny lunch wolałabym się wybrać z kimś mniej świadomym ekologicznie i pachnącym czymś przyjemniejszym niż naftaliną i zleżałymi skarpetami.

Kolega numer dwa boi się żony. Boi się jej tak bardzo, że mimo iż są po rozwodzie i razem nie mieszkają, ona nadal ma klucze do jego mieszkania i wpada tam bez uprzedzenia, robiąc mu awantury, że ma chlew w kuchni i zakurzone pianino. Biedny chłopak. Jego życie uczuciowe też uległo degradacji, bo jak tu sprowadzić nową flamę do mieszkanka, skoro żonisko może wskoczyć w każdej chwili, podwinąć kołdrę i zrobić mu awanturę w obecności kochanki, że majtek czy prześcieradła nie zmienił. Strasznie frustrujące. Prawda? Można się nabawić nerwicy natręctw nasłuchując zbliżających się kroków na schodach i chrobotu klucza w zamku. Z nim też nie pójdę na lunch, bo gdziekolwiek się znajduje jego głowa kręci się jak wiatrak na odpuście. Lewo - prawo, prawo - lewo...boi się biedaczek, że eksia i tu go dopadnie, bijąc po łapach za nieumiejętne używanie noża i widelca.

Z trzecim kolegą też nigdzie się nie wybiorę, bo trzeba go bawić. Usiądzie, zawiśnie wzrokiem na moich ustach albo oczach i wisi...uśmiecham się, tokuję, kręcę piruety z ostatnich wydarzeń, wspinam się na wyżyny dowcipu, sadzę głupoty jak jaja na patelni...i nic. Wisi jak wisiał, nie mówi nic..

Koledzy, co z wami? Chciałoby się krzyknąć "GDZIE TE CHŁOPY"?

*Na szczęście są i tacy,którzy zaprzeczają tezie, że ród męski psieje. I z nimi chodzę na lunch z przyjemnością. Fajnie chłopaki, że jesteście. Panie Pieprz - tak trzymać!

Dziś oszczędzę Wam dzióbków i ząbków jak perełki,
Wieprzu