Nie mam problemu z alkoholem, upijam się bez problemu czyli don't worry, don't cry! Drink vodka and fly!

Zdarza się, że ludzie patrzą na nas i dziwią się bo nie wyglądamy. Nie dopasowujemy się, nie przystajemy do ich wyobrażeń. 

Ja, na ten przykład, nie wyglądam im na posiadanie tak starego dziecka, na swój wiek, na to, że puszczam więcej dymu niż kominy huty Lenina, że klnę jak szewc, że potrafię odgryź głowę gołębiowi, że sypiam z wielkopsami, że nie jadam kapusty, i że mam rozjaśnione włosy. Przede wszystkim jednak, nad czym ubolewam  - nie wyglądam na taką, co nie pije. 

Wiecie, ludzie robią pod wpływem alkoholu dziwne rzeczy, a ja najwyraźniej nie potrzebuję do tego alkoholu. Ja robię głupoty na trzeźwo. Co jest zdziebko ryzykowne, bo nie ma na kogo zrzucić winy.

Kiedy już ta wstydliwa tajemnica wylezie na światło dzienne,chociaż przyznaję,  ze ukrywam tę gańbę i sromotę kręcąc niesamowicie i wymykając  się lisio, czekają mnie dwie reakcje - pierwsza od rodaków :
- Ta? Weno, nie gadaj! Ale co? Antybiotyki bierzesz? Chora jesteś? Na chorobę to tylko wódeczka!Pij, cholero, jak darmo dają!
albo od Anglików:
- Och, tak mi przykro...miałaś problemy z piciem? Mój ojciec/matka, wujek/kuzynka/sąsiad też to ma, to musi być straszne...tak się męczyć. I co? Tak całkiem nic? Nawet w samolocie?

Prosta odpowiedz- Nie lubię, bo mi nie smakuje - w ogóle nie wchodzi w grę. No bo jak to? NIE SMAKUJE? A może zły kieliszek? Może temperatura była nieodpowiednia?  A może spróbuj tego/tamtego/owego powinno pomóc! Może z wodą? Może z sodą? A może na balkonie? Może w salonie?I tak dalej w tym stylu. Dlatego na większych imprezach już od progu udaję, że jestem nabombiona w sztok,bełkoczę coś zupełnie niezrozumiałego i kiwam się od lewej do prawej.
Na wszelki wypadek potykam się ze trzy razy zanim trafię na właściwy stołek. Nie zaszkodzi też usiąść jakiemuś przypadkowemu panu na kolanach zaśmiewając się do rozpuku i robiąc dzióbek za dzióbkiem - jest pewne, że do końca imprezy jego pani będzie go pilnowała lepiej niż owczarek niemiecki na głodzie i chłopina nie ma szans dołączyć do tak zwanych polewaczy- nagabywaczy. Super! Jeden już trafiony-zatopiony.
Potem wystarczy śmiać się głupio w nieodpowiednich momentach i dalej już z górki.

Być jedyną trzeźwą osobą na imprezie to bardzo bolesne doświadczenie. Wiecie jak to jest, na początku wszyscy eleganccy- makijaże, tatuaże, garnitury, tiurniury a potem Zosia leży z głową w sałatce, Mirek wyje do księżyca, Marysia posmarkuje w kącie, a Tadzio już dawno zwalił się pod stół. A ty człowieku siedzisz i patrzysz, jak ci się znajomi psują od głowy. Wysłuchujesz po raz setny tych samych historii a od potakiwania boli cię szyja. 
Na szczęście jesteśmy już bardzo dorośli i kręgosłupy nie te, bo zdarzyło mi się bywać na imprezach, gdzie z  nadmiaru alkoholu puściły wszelkie hamulce moralne i ludzie radośnie uprawiali seks w wannie, pod wanną, na balkonie, na stole w kuchni wśród resztek żarcia. A ty siedzisz w tym wszystkim jak wołowa d***, albo czytasz gazetę i udajesz, że nic nie widzisz. Bywałam żałosna, doprawdy. 

Nie, nie mówię, że nigdy nie piłam. Piłam. Z taką samą przyjemnością jak inni piją Tussipect czy krople miętowe. Zaciskasz oczy, wstrzymujesz oddech i bach, a później szybko przegryzasz jakąś sałatką czy śledzikiem. I znowu wstrzymujesz oddech, i znowu bach. Strasznie męczące ale da się zrobić. 

Pierwszy raz upiłam się w liceum. Oczywiście wtedy też nie piłam, ale miałam już zadatki na cycatą, płytką blondynkę,  dlatego założyłam się z kolegą, że rozlejemy pół litra na dwoje i kto pierwszy wypije swoją część ten wygrywa. Wygrałam! Wszyscy bili brawo.A ja co? Kamienna twarz i dyskusja o zaangażowanej poezji. Następne co pamiętam to jak się z tym kolegą namiętnie całuję, a mój chłopak siłą próbuje mnie od niego odczepić. Kolejna migawka - widzę jak mój chłopak siedzi w kącie i płacze nad kieliszkiem czystej, a chwile później wygraża, że wszystkich pozabija. A potem moja koleżanka zarzuca mnie na ramię i wynosi na zewnątrz, w windzie robiąc jeszcze pomidora z nosa jakiegoś niedobitka, który chciał się do nas przyłączyć. (Tak, ta Marzena trenowała judo i karate). Pamiętam też całkiem dokładnie jak  mamusia otwiera mi drzwi, załamuje ręce i eskortuje do łóżka. A później to już mam bana na wyjście przez następne dwa miesiące, a mamusia przeprowadza poważną rozmowę z moim chłopakiem (tak, tak, to ten sam co został moim mężem)

Drugie upicie się miało miejsce kiedy byłam już całkiem dorosłą osobą. Mój mąż naburmuszony odwrócił się do mnie na imprezie i znienacka rzucił tekstem " Oj, napiłabyś się, co? Może będziesz łatwiejsza!". Nie miałam pojęcia, że byłam trudna, ale czego się nie robi żeby zadowolić ukochanego mężczyznę. W momencie odczułam pragnienie bycia najłatwiejszą kobietą w tej stronie wszechświata. 

Postanowiłam to załatwić najbliższą butelką stojącą na wyciągnięcie ręki. Jedna, druga, trzecia szklaneczka słodkiego wermutu i już byłam wolna. Do tego stopnia, że od razu zapragnęłam zatańczyć coś fajnego na stole, najlepiej bez butów i spódnicy, bo miałam cudownie piękną koronkową halkę i uznałam, że reszta towarzystwa też powinna dostąpić zaszczytu obcowania z tym arcydziełem sztuki krawieckiej. Ponieważ mój mąż próbował pochwycić moje kostki, śmigające pomiędzy roladą, salcesonem i galaretą z nożek, postanowiłam zakończyć występ efektownym zeskokiem ze stołu na podłogę. Nie zauważyłam tylko, że po drodze mam zwisający żyrandol. W mojej głowie rozświetliły się najdalsze galaktyki, wybuchło tysiąc supernowych...

Potem pamiętam tylko, że biegnę boso po śniegu udając rączego jelenia, a mąż próbuje mnie złapać ściągając kolejne warstwy płaszczyków, czapeczek, sweterków i szalików. Kierowca taksówki obserwował nas spokojnie oparty o swój wóz. Mąż mnie w końcu dorwał, założył mi nelsona i zgrabnie kneblując szalikiem, wciągnął bez słowa do auta. Bez słowa, to znaczy, że nadal miał dobry humor. Najgorzej jak się zaczyna śmiać, o to oznacza, że naprawdę musi być wściekły. 

Wszystkie portale internetowe dotyczące zdrowego stylu życia publikują teksty o rewelacyjnym wpływie wina na nasze ciało - pijąc lampkę codziennie będziemy piękniejsze, młodsze, szczuplejsze (chociaż Mizia twierdzi, że jeśli to prawda to ona powinna mieć 10 cm w pasie). Pewnie powiecie, że powinnam raczej rzucić papierosy, a nie zaczynać pić. No, jasne. Akurat. Nie po to zaczynam zdrowy styl życia żeby sobie psuć humor już na samym początku tej wspaniałej drogi. Tymczasem będę pić wino i myć głowę jajkiem z cytryną, Chyba wystarczy jak na początek?

Ponieważ nie mam pojęcia o winach postanowiłam znaleźć takie, które będzie jak najmniej obrzydliwe. Kupiłam czerwone wytrawne, czerwone słodkie, czerwone półsłodkie i półwytrawne. Postawiłam butelki na barku i rozpoczęłam degustację.

Po wypiciu pierwszej szklanki poczułam potrzebę zrobienia sobie porządnego makijażu i fryzury. Usiadłam przed lustrem i zamieniłam się w malarza kolorystę, a po każdym pociągnięciu pędzlem, pociągałam sobie łyczek czerwonej cieczy z kieliszka. 

Po napełnieniu drugiego kieliszka temperatura w pokoju wydatnie wzrosła. Czułam jak moja różowa buziunia przybiera kolor czerwieni, ..ciepło...ależ tu ciepło...
Postanowiłam pozbyć się odzieży wierzchniej i założyć coś fikuśnego, delikatnego, koronkowego...mmm...dobre to wino...może daktyla do tego?

Przy trzeciej szklaneczce włączyłam muzykę i zaczęłam poruszać biodrami, stanowczo pasują do tego szpilki...a potem poczułam się dokładnie jak ta pani tutaj i zrozumiałam dlaczego dziewczyny piją wino.

Czwarta butelka wciąż mrugała do mnie z barku, zaśmiałam się seksownie (w swoim własnym będącym już pod wpływem mniemaniu) i postanowiłam nie przejmować się szklaneczką, która tymczasem gdzieś mi się zapodziała w poduchach, piernatach i jedwabiach łoża mego.
Podpełzłam do barku, podciągnęłam się na drżących rękach ale niestety musiałam już użyć stołka jako lewarka, dopadłam gadzinę i jednym zgrabnym ruchem wlałam sobie łyk do gardła. Prawdopodobnie byłam wtedy tak łatwa, jak tylko mogłam. Niestety, jak pech to pech - akurat byłam sama. 

Następne co pamiętam to, że ktoś ściąga mnie z podłogi, do której przykleiły mi się nie tylko koronki ale i fryzura. Na barku ktoś napisał winem niecenzuralne słowo, co śmieszy mnie tak bardzo, że dostaję czkawki. Mówię wam, to prawda, że alkohol niszczy skórę! Zwłaszcza na łokciach i kolanach! Niestety, znowu nie mogłam sprawdzić czy po alkoholu bywam łatwiejsza. Było dokładnie jak w tej tu piosence:

Wasze Niewinne Prosie w koronkach:-)
(jedyny znany mi człowiek, który nie zgodził się na zakup jakiegokolwiek alkoholu na własne wesele - bo wszystkim dogodzić nie jest łatwo, ale wszystkich wkurzyć to już żaden problem)