"Borys pocałował moja brodawkę. Przez jakiś czas się nią bawił, po czym zrobił się markotny...."

Post przeklejony: 

środa, 21 listopada 2012

....

Muszę przyznać, ze jestem wielbicielka Playboyowych wywiadów. Człowiek 

poprawi sobie humor, a przy okazji dowie się czegoś ciekawego i pouczającego o wschodzącej, blednącej lub zawsze błyszczącej gwieździe polskiej popkultury. I tak sobie błądząc od Kota, przez Stuhra dotarłam do Beaty Tyszkiewicz, damy polskiego filmu. Nie znam dzieła rodzimej kinematografii, w którym pani Beata zagrałaby role powalającą mnie na kolana ale muszę przyznać, ze sposób trzymania głowy ma bardzo arystokratyczny.

Z panią Beata łączy mnie nałóg, dzieli natomiast wszystko. Jestem córką proletariatu i podupadłej, prowadzącej hulaszczy tryb życia szlachty, głowę mam schylona nisko, małą asertywność, i jedynie wMEzylam się (bo przecież jako niewiasta wżenić się nie mogę) w herbową familię , zapewniając potomstwu odpowiednie pochodzenie po mieczu i prawo do dziedziczenia sygnetu. 

Najbardziej jednak, jak się okazuje, dzieli nas to co nas bawi. Pani Beata nie potrafi zrozumieć współczesnych kobiet, które oburzają się na poklepywanie przez mężczyzn po czterech literach i zaraz lecą z jęzorem gdzie tylko mogą, opowiadając jak to okropnie zostały potraktowane przez osobnika rodzaju brzydszego. Bezczelne, pozbawione poczucia humoru babiszony. 

Aktorka opowiada rubaszne historie, jak to sama w młodości była okazjonalnie klepana i chwytana za biust przez wujków, kuzynów, znajomych rodziny i nie widziała w tym nic złego, ot zabawa! Psikusik taki maleńki, poprawiający szczypantowi humor, a i kobietę wprowadzający w stan rozluźnienia i zabawy. Nic tylko zarżeć z rozkoszy....

Przypomniałam sobie własnych F-ujkow łapiących i klepiących wszystko co na drzewo nie ucieka, posiada adres i biust. Nie przypominam sobie, żebym na lapnięcie reagowała rechotem lub pomrukiem zadowolenia.Zwykle miałam ochotę odgryźć im ręce, a rany posypać sola i pieprzem ( I WETRZEĆ TĘ MIKSTURĘ GŁĘBOKO, GŁĘBOKO). 

Teraz, jako duża dziewczynka, reaguję na lapniecie- odlapnieciem, na zasadzie " Ty mnie trzymasz, ja cie trzymam za bródkę" a daje wam słowo rączki chociaz malutkie mam silne i imadło w paluszkach. Kto zostanie odlapniety, zapamięta na długo!

Jeśli to taki element żartobliwego zachowania, taki dowcip codzienny i heca po prostu to dlaczego my będąc kuzynkami, ciociami, pracownicami i szefowymi nie pchamy się do mężczyzn z łapami podszczypując co popadnie, serdecznie sięprzy tym uśmiechając? 

Próbowałyśmy z przyjaciółką zagrać ciocie a'la f-ujek. Ona miała łatwiej bo znieczuliła się alkoholem, ja niestety działałam na trzeźwo(alkoholu nie znoszę bardziej niż kapuśniaku) i potrzebowałam dużo samozaparcia do przeprowadzenia testu. Test polegał nie na łapaniu ale na przynęcaniu młodzieży.  (przepraszam Cię synu za tę traumę młodzieńczą i straszenie kolegów).

Wierzcie mi odpadłam w przedbiegach bo na trzeźwo TO się jednak nie uda. Do tej pory pamiętam jednak, rozszerzone przerażeniem oczy 20-latka uciekającego po schodach na gore przed słodkim głosem i mruganiem przyjaciółki. Może nasza siła leży w ataku? Może jeśli lapniemy pierwsze, to wytracimy lapantowi broń z reki? Ktoś chętny do spróbowania?

.............

Od napisania tego tekstu minęły 3 lata. Zbliżam się powoli do momentu, w którym mężczyzn będę już mogła tylko ścigać lub łapać w sprytnie zastawione pułapki. (To ten etap życia, kiedy gwałciciel w parku proponuje ci, żebyście zostali przyjaciółmi- Joan Rivers) Myślę, że zacznie się dla mnie czas przedniej zabawy i odbijania sobie na rodzaju męskim wszelkich podszczypów, którymi w młodości mnie raczono. Będę szczypiącą, starzejącą się cioteczką. Drżyjcie młode pośladki synów kuzynów!


Post został przeklejony, ponieważ zamierzam posprzątać na swoim drugim blogu i zacząć tam pisać urocze teksty o tym, jak wygląda życie osoby, która traktuje samolot jak PKS do pracy. I co ja właściwie tam robię za tą granicą.