"Bez znajomości języków obcych człowiek czuje się gorzej niż bez paszportu." czyli moje There And Back Again. Part2.

W końcu przybyłam i dostałam się do Domu Treningowego. Wewnątrz budynku rozbrzmiewało kilka znanych mi ze słyszenia języków, ale były i takie, których przyjemności poznać wczesniej jakoś nie miałam.
Ponieważ byłam jedyną Polką w całym tym międzynarodowym towarzystwie, komunikowanie się ze mną istniało jedynie na płaszczyżnie języka angielskiego i dlatego początkowo wszyscy ode mnie uciekali jak od morowej zarazy.  Nie ze mną jednak takie numery Bruner! Łapałam każdego delikwenta a to na schodach, a to w kuchni, a to w drodze do toalety i zadawałam pytania, gadałam, opowiadałam, no...jak to ja. Można powiedzieć, że doprowadziłam towarzystwo do rozpaczy i zamknięcia się we własnych pokojach na głucho.

Kropla drąży skałę - po 1,5 dnia towarzystwo skapitulowało pod naporem mojej czarującej osobowości, zaczęto się gromadzić w stołowym  a na stół wjechały międzynarodowe wiktuały. Okazało się, że rozmawiać to oni chcą, tyle, że nie potrafią bo się wzajemnie nie rozumieją. Zostałam więc tłumaczem, tłumaczyłam nigeryjski angielski na węgierski angielski, estoński angielski na słowacki angielski, łotewski angielski na belgijski  lub litewski angielski, urobiłam się po pachy ale czego się nie robi dla poprawienia atmosfery. Ciekawostką językową jest fakt, że w węgierskim nie istnieje litera ł,, a więc węgierski angielski wygląda tak:
"Aj vos voking ven AJ sov vajt vol" - no, to chyba jasne, że za pierwszym razem człowiek nie ma nawet pojęcia, że to angielski jeśli nagromadzenie "w" w zdaniu jest zbyt gęste.


Z drugiej strony, zaczęłam sie zastanawiać po co tez przechodziłam jakieś testy językowe, 45 minutowa rozmowę przez SKYPE i 30 minutową telefoniczna, skoro jak widzę tutejszy angielski jest na poziomie mojego niemieckiego. Coś tam wiem, coś tam powiem ale o życiu ze mną nie poszprechasz - no, ewentualnie moge dokonać zakupów spożywczych, zamówić coś w restauracji albo dowiedzieć się jak dojść do banku. W trakcie rozmowy wyszło na jaw, że przyjechały tu do całkiem innej pracy, natychmiast tez chciały ja zmienić na moją. A mnie się wreszcie poszczęściło i przyjechała Portugalka, Zimbabwiańczyk, Nigeryjka i Rosjanka, którzy mieli zajmować się tym samym co ja - wreszcie można było rozpuścić jęzory.

Z pobytu w domu treningowym wyniosłam mnóstwo informacji : jak się robi porządne węgierskie leczo, czym doprawia się salami, co można znaleźć w ogródku w Zimbabwe i jak się zabija owłosione pająki wielkości dwóch dłoni, które siedzą u Ciebie w rogu pokoju, dlaczego słoń to szkodnik,  jak się nie dać czarnej mambie, gdzie najlepiej lokować pieniądze kiedy się mieszka w Tallinie, jak wygląda tradycyjne nigeryjskie wesele, co jest najlepszym środkiem na biegunkę w Portugalii  i wiele, wiele innych...Poznałam mnóstwo historii, i utwierdziłam się w przekonaniu, że kobiety potrafią być silniejsze od mężczyzn, i że dobry, trwały związek to dar od losu, a nie reguła.

Wieczorem o tym jak pojechałam do swojej pierwszej pracy, jak grać w tenisa z kimś kto ma Zespół Downa i że fish - SPA nie dla mnie!