Niebo - to dobre miejsce dla naiwnych.

Byłam bardzo grzeczną małą dziewczynką. Nie mówiłam brzydkich słów, nie niszczyłam ubranka, nie wpadałam w histerię mająca na celu wyproszenie czegoś od rodziców. Czytałam. Ania z Zielonego Wzgórza, Tomek Sawyer, Dzieci z Bullerbyn, Poldek z Podróży za jeden Uśmiech - wszyscy oni mieli ciekawe życie, a ja?

Jako dziecko pomysłowe, postanowiłam z dziecka dobrego zmienić się w dziecko złe ale za to z ciekawym życiorysem i niebanalną osobowością. Pierwszą próbą mojego charakteru było podłożenie dziadkowi całego pudełka pinesek tuż pod prześcieradło. Pamiętam jak płonęły mi policzki kiedy sprawdzałam czy wszystkie stoją na sztorc, i czy prześcieradło jest odpowiednio naciągnięte. Niestety, kiedy nadeszła noc zwierzyłam się z wszystkiego babci, która natychmiast zastosowała środki zapobiegawcze i uchroniła dziadka przed przemianą w fakira.

Następne próby kończyły się zawsze tak samo - zamknięcie dziadka w drewnianym wychodku i wyrzucenie klucza (wygadałam się sąsiadowi), zmieszanie cukru z solą w babcinym kredensie (powiedziałam sąsiadce), schowanie buteleczki z benzyną do pieca zanim babcia rozpaliła pod nim ogień (tym razem opowiedziałam to obojgu dziadkom, traktując to jako poranną rozrywkę). Kompletnie nie nadawałam się na bohaterkę dziecięcej powieści.

W moich bojach o dzieciństwo usłane przygodami starał się pomóc mi kuzyn, uczył mnie rzucania zza krzaka jajkami w samochody, robienia śmierdzieli i podstawiania ich ludziom pod drzwi, pukania w okno "ręką nieboszczyka" i tym podobnych umiejętności. Nie wciągnęłam się jednak.

Bycie złą i interesującą jest na pewno bardziej cool niż bycie człowiekiem dobrym. Jakże nudny jest każdy super bohater w porównaniu ze swoim przeciwnikiem. Batman? Nudziarz w trykotach . Superman - kwadratowoszczęki altruista, Dorotka z Oz - cukier się człowiekowi podnosi i tak dalej, i tak dalej.

A ja? Zostałam dobrą dziewczynką - ćmienie papierosów, czerń i rzucenie mięsem od czasu do czasu niestety nie pomaga.
"Pani jest zawsze taka uśmiechnięta, że człowiek od razu się lepiej czuje". Trudno, nie ma rady. Jestem ta cholerną Dorotką z Krainy Oz z okrągłą buzią, niebieskimi oczami i włosami blond. I nawet nazwanie się Czarnym Wieprzem mnie od tego nie uwolni. Jestem dokładnie taka jak na zdjęciu poniżej.