Pogardzam ludźmi trzymającymi psy. Są to tchórze, którzy nie mają odwagi, by samemu gryźć ludzi.

/notka stara - przeprowadzkowa/
Jestem zapsiona. Kompletnie, totalnie i nieodwracalnie.
Zapsieni w naszych czasach łatwo nie mają. Atakuje się ich za kupy na trawnikach, za pogryzienia, za obsikiwanie pięknie pachnących kwiatów itd. Ucinam ten temat wyjaśniając, że moje psy załatwiają się we własnym ogrodzie i ja osobiście uprawiam kupozbiory po każdym wyjściu. Opuszczając zaś miejsce zamieszkania maja całkowicie puste jelita i nie zanieczyszczają parków, skwerków i innych miejsc użyteczności publicznej. W miejscach gdzie są ludzie chodzą na smyczach, a w miejscach gdzie puszczam je wolno maja przypięte linki.

UWAGA ZŁE PSY – taki napis znajduje się na bramie mojego domu.
Piękny jesienny dzień. Psy biegają w ogrodzie. Nagle nie wiadomo skąd /a jednak, ktoś zapomniał zamknąć furtkę na klucz/ na podjeździe pojawia się zbieracz papieru i metalu wszelakiego. Ubrany dokładnie tak jak pozorant na treningu, w kufajkę z długimi rękawami, watowane portki i ogromne buciska.
- Paniiii!E! Paaaani! Ma pani jakieś żelazo?
Zastygłam nieruchomo w niewygodnej pozie, z piłeczką w ręku. Psy zastygły także, odblokowało je jednak znacznie szybciej. Obcy! obcy na ich terenie.
Samczyk natychmiast porzucił obsikiwanie bratków, zebrał do kupy swoje 50 kg i ruszył błyskając złym okiem, z 700 metrów jego rozpęd nabierał głębszej powagi. Suczydło popatrzyło wypukłym okiem i podciągnęło białe podkolanka rozpoczynając lekki, zwiadowczy kłus w stronę potencjalnej ofiary. Świat się dla mnie zatrzymał. Czułam już w powietrzu zapach nieboszczyka.
- Stóóóóóóóóój…leżeć! – głosu jaki wyrwał mi się z płuc, nie powstydziłby się Arnold Sz. Był to głos powalający mury i nie znający granic ni kordonów, szedł nisko i kosił floksy. Psy na szczęście zareagowały, wwiercając kupry w trawę, a ich ponure miny świadczyły o wielkim rozczarowaniu.
-Pani, co się pani tak dze ..taka mała kobita a tak się dze - zdziwił się niedoszły umarlak, cmokając z dezaprobatą. - Trzeba je wytresować!
- Panie…one są wytresowane, inaczej już byłby pan siekanym kotletem – nie wytrzymuję, jeszcze dysząc z przerażenia.
- Eeee…psesadza pani. To jak bendzie sefowo z tym zelazem?


-Ooooo…jaki piękny! – do przypiętego na smyczy Obłaskawionego Testosteronowego Killerka podbiega na ulicy jakaś kobieta. I bez zbędnych pytań zaczyna mu mierzwić sierść nad czołem.
- Tiuli Tiuli Tiuuuu…śliczny piesecek, moldka taka kofana…- mamrota jak potrzaskana, gniotąc mojego psa, tłamsząc mu uszy i wsadzając paluchy w oczy. Zauważyłam ze zgrozą, że „moldce kofanej” już irokez wyskoczył na karku, a unik jaki zrobił głową aż krzyczał komunikatem „Przestań babo bo nie odpowiadam za siebie”.
- Pisecek…taaaaak…jaki miluuuuuuniii…- tłamszu, tłamszu, tłamszu, gniotu, gniotu, mierzwu, mierzwu.
- Lepiej niech pani go nie dotyka, on nie przepada za obcymi – silę się na spokój, lekko odciągając psa na smyczy.
- Cio ta pani mówi o piesecku?…nie lubi obcej pani?….siiiiiiicny…siiiiicniutki pieseeeecek… one tylko tak groźnie wyglądają. Taaaakiiii piiiiieeeesssssioooo…..
- Wrrrrrr…- samczyk obnażył wreszcie zęby i dobitnie pokazał, że ma w swoim krótkim nosie i pod krótkim ogonem te cholerne pieszczoty.
- Ojej…musi mu pani założyć kaganiec! On może kogoś ugryźć! A ta rasa jest przecież taka łagodna…


Idziemy na spacer ze staruszkiem. Posuwamy się spokojnie, noga za nogą…nagle gdzieś z boku rozlega się kaszelek. A nie…to nie kaszelek, to ratlerek, który bez smyczy biega sobie wolny niczym ptak z zębami. Jego pan, na oko w wieku mojego starego psa woła z 50 metrów:
- Niech się pani nie boi. On nic nie zrobi. – Nie wiem jak pies wielkości głowy mojego samca miałby mu zagrozić. Chyba tylko, gdyby się nim zadławił w trakcie spożywania. Na szczęście mój pies jako gentleman dobrze wychowany udawał, że nie zauważa szczekacza próbującego ucapić go w przednią łapę.
Niestety rzecz się miała całkiem inaczej z niedorosłym jeszcze samczykiem, co to ciągle pstro w głowie a siła żubra już w mięśniach. Kurdupelski podbiegł, ugryzł i uciekł.
Młodzieniec z nadmiarem testosteronu nie zdzierżył, reakcja była natychmiastowa. Trudno, nie przewidziałam tego i stojąc na lekkim spadzie poszybowałam w górę, aby szybko zaliczyć pobliski parów. Kurz jaki się uniósł w momencie uderzenia mojego szanownego ciała o Matkę Ziemię przesłonił słońce a głuchy łoskot przetoczył się po niebie./tak Magento wyginęły dinozaury/. Nie puściłam...wleczona po żwirze wzniecałam tabuny czarnego pyłu, darłam ubranie i robiłam peeling dekoltu. Wreszcie pies zorientował się, że coś mu wisi u szyi. Stanął,obejrzał się i zmachał ogonem, a ja próbowałam podnieść się na nogi. Otrzepałam strzępy ubrania, zastanawiając się czym zatamować krew na nadgarstkach i zaczęłam rozglądać się za butami. W ustach miałam żwirek a w nosie kilogramy jakiegoś paskudztwa.
- Musi go pani wytresować! – pouczył mnie dziad obrzydliwy biorąc na ręce kurdupelskiego i odchodząc w siną dal.

Trenuję z psami. We własnym ogrodzie.
- Leżeć! Zostań!...- Odchodzę na odległość 100 metrów i rzucam w trawę smakołyk. Psy jak posągi Sfinksa leżą nieruchomo wpatrując się we mnie dziurkami czarnych oczu.
- Pani Gabrielko…co pani tak męczy te psy? Jak tak można kazać im leżeć na tej zimnej trawie…Biegnijcie..noo, biegajcie – Odzywa się znawczyni zza płota. Psy słusznie ją ignorują.
- Ja też nie mogę patrzeć jak ona tak te psy katuje…chodźcie…mam kawałek syneeeecki…- przyłącza się teściowa- …Łapcie!- I rzuca kawałek różowego smakołyka w górę.
80 kg wir jaki przetoczył się przez ogród zwalił z nóg teściową, stół, krzesła i zakończył się się pod płotem na pięknie kwitnących floksach.
- Boszszszsze! Musisz z nimi coś zrobić! One są niewychowane! Zabiłyby mnie – jęczy, gramoląc się na nogi teściowa.
Muszę. A mogę?