Kto nigdy nie był dzieckiem, nie może stać się dorosłym czyli tylko dzieci wiedzą, czego szukają

Tak się złożyło, że musiałam przespać noc w domu moich własnych, kochanych Rodziców /z dużej litery bo wybitnie kochani są/. Wieczór był jeszcze wczesny kiedy dotarłam do ich niedużego, ciepłego mieszkanka zakotwiczonego gdzieś wysoko pod niebem /co oznacza 4 piętro bez windy i konieczność wspinaczki z wywieszonym jęzorem/. Zadzwoniłam, i w progu niemal natychmiast stanęła uśmiechnięta Moja Mamusia, w wersji nocnej. Muszę koniecznie dodać, że Moja Mamusia jest z tej bajki, w której mamusie są zawsze uśmiechnięte i cieszą się na wasz widok.

- Jesteś! Wchodź, wchodź, czekamy! Już się martwiłam dlaczego tak długo cię nie ma.
Wślizgnęłam się do środka, powiesiłam kurtkę na wieszaku, buty odstawiłam do szafki, a teczkę rzuciłam w kąt. Ach…dom, rodzinny dom. Co prawda, w tym akurat nigdy nie mieszkałam ale zapach pozostał ten sam. W końcu – „Tam dom gdzie serce twoje”.

- Tata ogląda mecz – wyszeptała Moja Mamusia popychając mnie lekko lecz wyjątkowo skutecznie w stronę kuchni – A my sobie tutaj pogadamy. Opowiadaj co słychać!
Rozpoczęłam sprawozdanie z kilku ostatnich dni. Najpierw się wyżaliłam, potem pochwaliłam, sprzedałam kilka mrożących krew historii (jak np. przejechanie pod okiem kamery ze zbyt dużą prędkością lub problemy żołądkowe psa starszego), wdałam się w roztrząsanie sytuacji mieszkaniowej jednej znajomej i zorientowałam się, że nikt mnie nie słucha a mama wpatruje się uporczywie w moją grzywkę.
- CO? – Spytałam mało inteligentnie uroczo zezując w górę aż do bólu lewej gałki ocznej.
- Nic, nic…mów, mów, patrzę tylko bo tak ci jakoś ostatnio te włosy dziwnie przystrzygła ta fryzjerka. Może i nawet ładnie. Może…ale …ja to lubiłam jak byłaś obcięta na pazika.
- Maaaamo – jęknęłam z głębi serca– miałam wtedy 10 lat!
- Ale wszyscy mówili, że ślicznie wyglądasz. Powinnaś się koniecznie obciąć na pazika jak Mireille Mathieu – rozmarzyła się Moja Mamusia
- Maaaamooo!!! Czy ty mnie w ogóle słuchasz?
- No oczywiście, że cię słucham! Ale nie ma co siedzieć, już 22.00 czas spać!- zakrzyknęła zachęcająco mama niemal klaszcząc w dłonie - Przygotowałam ci łóżko w stołowym. Umyj się, włóż piżamę i do łóżka. Tylko się nie pluskaj za długo bo ludzie pomyślą, że pierzesz po nocy!
Tato był bardziej wyrozumiały.
- Daj jej spokój, to nie jest małe dziecko, pewnie zaraz zostanie babcią – dołożył uroczo do pieca - Do północy może sobie spokojnie posiedzieć. Ja dopilnuję.
Wypełniwszy swoje główne wieczorne zadania Moja Mamusia życzyła nam dobrej nocy i zniknęła za drzwiami sypialni a ja postanowiłam sprawdzić sobie pocztę, co robię zwykle wieczorem po powrocie z pracy.
- Tato, chciałabym użyć komputera. – szepnęłam śpiącemu na fotelu Mojemu Tatusiowi.
- Teraz? – ocknął się natychmiast - Jest prawie 23.00 , kto o tej porze urzęduje na komputerze? Tam już nic nie działa. Jutro CI WŁĄCZĘ.

Wykąpana i różowa jak młode prosię poczułam jakiś niedosyt. No tak, w domu o tej porze mąż czekał na mnie z „powrotną kawką” i „kolacyjką”. Na paluszkach dotarłam do kuchni i postawiłam wodę na gazie, zdążyłam nawet zalać do połowy czarną maź w szklance kiedy…brzęknęła klamka i mamusia była przy mnie, naciągając na siebie szlafrok w motyle.
- Co ty robisz? Kawę? O 22?!!! Chyba zwariowałaś kochanie - nakrzyczała szeptem - Proszę natychmiast to zostawić i iść do łóżka. Mleczka ci dam na noc, z miodkiem albo meliski ci zaparzę – uśmiechnęła się słodko mamusia i natychmiast zakręciła po maleńkiej kuchni wylewając moją kawusię-jedyną-nocną do zlewu jedną ręką i otwierając szafkę z ziołami drugą.
Pokrzepiona nieco rozcieńczonym zielskiem, odczekałam aż mamusia zniknie w pieczarze i postanowiłam zakraść się do kuchni raz jeszcze aby skonsumować co - nieco przed udaniem się na spoczynek. Udając podstępnie, że otwieram drzwi do WC skręciłam niespodziewanie i lisio w stronę kuchni. Otworzyłam lodówkę i mój wzrok spoczął na nieźle wypasionej swojskiej leżącej jak hurysa na półce i mrugającej do mnie zachęcająco. Nie tracąc czasu na szukanie noża ukręciłam ślicznotce łeb. Niestety mamusia już była za mną dopinając peniuar na piersi.

- Będziesz teraz jadła??? – wykrzywiła się brzydko co kompletnie do niej nie pasowało- To bardzo niezdrowo objadać się na noc. Jabłuszko ci pokroję, idź zaraz ci przyniosę – wyjęła pięknie pachnące kiełbasisko z mojej zatłuszczonej dłoni, wytarła moją rękę ręcznikiem kuchennym, a kiełbaskę odesłała z powrotem na półkę. Miałam wrażenie, że ta brzuchata zołza wystawiła w moja stronę środkowy, kiełbasiany palec.
Powlokłam się ze spuszczoną głową do stołowego. Jabłuszko nadeszło chwilę później, było pomarszczone i jakby lekko obrażone. Zatopiłam w nim zęby perwersyjnie głęboko, nawet nie jęknęło.

Nieco zła (bo nadal głodna) postanowiłam oddać się pracy umysłowej. Wyciągnęłam księgi mądrości i ułożyłam się wygodnie w trzeszczącej od krochmalu pościeli. Praca wciągnęła mnie na tyle, że nie zwracałam uwagi na krzyki dochodzące od strony telewizora, gdzie banda amerykańskich wyrostków pacyfikowała właśnie jakiegoś staruszka. Tatuś posapywał miarowo, zegary tykały w takt jego „chrrrr –pufff”.
Punkt 24.00 telewizor poszedł spać. Tato wstał z wigorem młodej sprężyny z fotela, powiedział DOBRANOC, zgasił światło i wyszedł z pokoju pozostawiając mnie z głupią miną i rozłożoną książką na poduszce, w kompletnych ciemnościach. Cóż było robić, książkę odłożyłam na podłogę, ciało zwinęłam w maleńki kłębek na wykrochmalonej pościeli i bezwstydnie oddałam się Morfeuszowi. Śniła mi się kiełbasa obcięta na pazika, tańcząca flamenco z Moim Tatą, a Moja Mamusia przygrywała im na tamburynie.