Mężczyzna w różny sposób nazywa swoje pragnienia, w gruncie rzeczy naprawdę potrzebuje tylko golonki i piersiastej kelnerki czyli blurp!

W regionie mojego zamieszkana chłop musiał zawsze być chłopem. Jadł jak chłop, pił jak chłop i śmierdział chłopem. No, ewentualnie mógł zalatywać wodą brzozową, Przemysławką, benzyną lub denaturatem. Żadne inne pachnidła nie wchodziły w grę. Tym bardziej, że dezodorant w Polsce wymyślono dopiero w latach 90 tych,  mydło zaś dużo później (chociaż wciąż są kręgi, które uważają, że to brednie i wymysły scjentologów). Miałam sąsiada, który posiadał całoroczny podkoszulek bez rękawów, na którym odbiły się wszystkie imprezy i posiłki spożywane przez niego w okresie ostatniego ćwierćwiecza. Widziałam też skarpety, których właściciel był z nich dumny, ponieważ potrafiły stać pod łóżkiem na baczność jak super tresowane zwierzątka. 

Przez długi czas kojarzyłam zapach mężczyzny z przymiotnikiem "ożarty". Tak właśnie pachniała podła knajpa w naszym miasteczku, gdzie pracowała jako kelnerka mama mojej przyjaciółki. Lokal ten pełen był zawsze pijanych, kopcących śmierdzące fajki facetów, którzy zajadali się galaretką z nóżek i śledzikiem. Specyficzna woń niosła się ulicami i przypominała kobietom, gdzie mogą znaleźć swoich narzeczonych i mężów po wypłacie. 
- Podążaj za zapachem, moja droga, i przeczesuj przydrożne krzewia.
Babski los. 

Jak większość dziewczynek, miałam też na stanie rodzinnym dużych, sapiących i mocno owłosionych wujków (a w wujków u mnie obrodziło), którzy zakąszali czyściochę prawdziwą wiejską, podwójnie naczosnkowaną, a potem żegnali się ze mną czule za pomocą wilgotnego cmoka. Wywabienie tych zapachowych śladów z moich warg wymagało szorowania ich pastą do zębów o zapachu truskawki. Czosnek lubiłam, mieszanie go z kiełbasą było dla mnie torturą, a mieszanie go z wujkiem uważam za wykroczenie, które powinno być prawnie ścigane. 

Kiedy moi wujkowie spożywali obiady, tłuste oka z ich zup mrugały do nich zachęcająco spod wiszącej powieki, sosy i zupy były tak gęste, że trzeba było je kroić nożem, a kawał mięsa musiał mieć własny półmisek, bo ziemniaki zajmowały lwią część ich talerzy. Takim właśnie zwierzęciem mięsożernym i wódko -chłonnym był typowy mężczyzna lat 70 tych . Dlatego też obiecałam sobie zostać panienką po wsze czasy. Jak wiadomo, nie dotrzymuję swoich obietnic. Dałam się skusić artyście, bo wydawał się bardziej delikatny i ładnie pachniał. 

Czasy się zmieniły. Moi koledzy mają na półkach kremy pod oczy, toniki, depilują sobie klatki piersiowe i okolice bikini. Znowu sprawiają, że czuję się niekomfortowo. Mężczyzna współczesny nie zajada się kebabem, nie wpycha w siebie 30 pierogów ruskich i nie zapija tego czyściochą. Pewnie by wpadł w przerażenie na sam widok parówki z musztardą.  Sama widziałam jak moje dziecko gotuje sobie jakieś podejrzane grzyby shiitake i nadziewa nimi przepiórcze jaja za pomocą szydełka. Mężczyzna współczesny jest świadomy tego co konsumuje, je kolacje w suszarni i smyra swoje podniebienie kaparem, a wolny czas spędza na rowerze lub w siłowni. Oczywiście, rowery istniały już wcześniej. Pamiętam jednak, za jakiego dziwaka był uważany jeżdżący na takim mój ojciec. Wariat po prostu, żeby tak dorosły chłop na rowerze w mieście?  

Francuski narzeczony mojej koleżanki, doznał prawdziwego szoku, kiedy do kawy w kawiarni zamówiła sobie kawałek szarlotki. Przez 30 minut tłumaczył jej jakie spustoszenia w jej żyłach i trzewiach wyczynia taki cukier, i jak długo będzie musiała spalać ten mały dowód swojej słabości. Nic dziwnego, że rzuciła go bez żalu,wyszła za Polaka i szczęśliwie przytyła 15 kg. 

Znalazłam się kiedyś w windzie z dwoma biznesmenami, Ja, przemieszczająca się z jednych zajęć na drugie, z rozczochraną grzywą, butach ze zjechanymi czubkami, wytartymi na pośladkach spodniami i oni, ubrani według najnowszej mody, z przedziałkami jak od linijki, manicurem na paznokciach, pachnący najnowszym Guciem. Nasze oczy spotkały się w lustrze windy, i znienawidziliśmy się w oka tego mgnieniu. Ja ich - bo wyglądali dużo lepiej niż ja, oni - mnie z tego samego powodu. Była to o tyle niekomfortowa sytuacja, że piętnaście minut później przyszło mi ich przepytywać i wystawiać im oceny.  Życie bywa takie niesprawiedliwe. Żeby tak ładnie się ubrać, i tak paskudnie oblać...

Wieprzu - prawdziwa świnia:-)