Każda z nas jest jak księżniczka z bajki. Po prostu niektórych bajek nie opowiada się dzieciom na dobranoc czyli Jesteś księżniczką i traktuj siebie w tych kategoriach.

Sprawa jest wiadoma od czasów Niemca, co go Wanda nie chciała. Polki należą do najładniejszych kobiet na świecie. Nasłuchałam się jakie to my jesteśmy piękne i  zadbane. Komplementy na temat Polek pochodziły nie tylko z męskich ale i z damskich ust, które są o dwa nieba bardziej krytyczne. Niedawno moja bułgarska (przepiękna!) przyjaciółka, powiedziała, że nic jej tak nie złości jak Polki na plaży w Bułgarii. Chłopaki im głupieją, bez względu na wiek.

I faktycznie. Wchodzę CI JA do samolotu a tu z lewej same Moniki Bellucci w zarodku, , z prawej świeżo wyklute Pole Raksy; włos błyszczący, biust wybitny, talia cieniutka, noga długa, ząbki białe jak u Piotra Kraśki, usteczka sam szał. Piękną młodzież mamy.

Zresztą patrzę na narzeczoną mojego syna...no, rany! Sama bym się za nią wydała, gdyby nie ta duża różnica wieku. (jedyną jej wadą jest to, że każe mi palić na balkonie, co w sytuacji Pięknego Polskiego Lata na Podkarpaciu i temperatur powyżej 37 w cieniu, każe mi przypuszczać, że znalazła sposób aby już zawczasu pozbyć się przyszłej teściowej bez kierowania na siebie podejrzeń. Ta cudowna dziewczyna ma głowę na karku! Krew wypije, a dziurki nie zrobi')

 Niedawno czytałam artykuł o włoskich mężach polskich żon. Jak się okazuje, polskie żony są prawie bez wad. Polka to skarb - ugotuje, wyprasuje, zadba, posprząta, zaoszczędzi,pokonwersuje o malarstwie starocerkiewnym, przetka wannę a na koniec w podskokach pobiegnie do łóżka, gdzie będzie pracować wytrwale nad powiększeniem rodziny, Jedyne co tych włoskich  mężczyzn w nas denerwuje to .... księżniczkowatość,

Z udawaną skruchą przyznaję, że cecha ta dotyczy i mnie. Księżniczkuję. I prawdopodobnie już się tego nie pozbędę.

Czym jest księżniczkowanie?

Księżniczkowanie jest odbieraniem tego co mi się słusznie należy i z czego mimo bycia zaciekłą feministką w życiu nie zrezygnuję. I basta! Bo kto przy zdrowych zmysłach rezygnuje z bycia kobietą, z tego żeby być stawianą na piedestale i podziwianą dla samego faktu, że jestem, że raczyłam zstąpić na ten życia padół i zaszczyciłam osobnika płci męskiej swoją uwagą. Dzięki księżniczkowaniu dajemy mężczyźnie szansę na bycie mężczyzną, stawiamy wyraźną granicę płci i nie zgadzamy się na metroseksualizm, kobiety na traktorach i zawodowe kobiece podnoszenie ciężarów oraz kobiecy boks.. To nie uchodzi...

Kobiety powinny robić tylko to, co nie niszczy im lakieru na paznokciach, nie łamie tipsów i nie zmienia makijażu w obraz Dalego. Reszta należy do mężczyzn. (to zemsta za to, że oni ani malować, ani też przemieszczać się na 12 cm szczudłach nie muszą)

Wrodzoną cechą Polek jest to, że jeśli są gdzieś z mężczyzną to otwieranie i zamykanie drzwi, oraz narzucanie płaszczyka, zadbanie o wolny stolik, odsunięcie krzesła i takie tam różne niewygodne rzeczy nie powinny kłopotać ich główek,

Gdziekolwiek jestem, jakiejkolwiek narodowości i wieku jest mój towarzysz, ja przed drzwiami zachowuję się jak tchórzliwy koń przed przeszkodą. Kopytami wzniecam tuman kurzu, hamując ostro i natychmiastowo. Biedny ogłupiały człowiek łapie za klamkę pierwszy, tym samym dbając żeby moja książęca natura nie doznała uszczerbku. Uszczerbiona księżniczka traci bowiem na wartości.
Czy ja mam się wieszać na klamce i szarpać z lewa na prawo?
A kto wie kto tą klamkę wcześniej ściskał?A może po drugiej stronie czai się przepaść?

Albo samochód...
Wsiadam do samochodu, a więc chyba jasne, że należy mi otworzyć drzwi. Jeśli wysiadam to też należy mi rękę podać, zanim moja nadobna stópka rozmiaru 35 dotknie brudnego asfaltu. Bez tych wszystkich szykan nie wsiądę, choćby mi niebo na głowę spadało, żabami rzucało, a wściekłe wilki okrążały moją karocę z warkotem. Prędzej zginę, niż sama się do tych drzwi rzucę.

Opowiedziałam to wszystko mojej przyjaciółce. Natychmiast potwierdziła istnienie tej polskiej cechy, przypominając sobie historię sprzed kilku dni. Stała wtedy w szkole swojego dziecka rozmawiając z jednym z nauczycieli i trzymając w ręku naręcz bibliotecznych białych kruków, Ponieważ jest ona książkowym chytrusem- wszystkożercą, wieża Elfia jaką sobie wybudowała na własnych rękach straciła szybko pion i zaczęła się w pewnym momencie chwiać niebezpiecznie, aby następnie z łoskotem malowniczo ułożyć się na podłodze, jako ten czytelniczy kobierzec mądrości. Czy schyliła się aby je podnieść> No way!

Zrobiła tylko krok do tyłu, pozostawiając interlokutorowi przestrzeń do pracy. Młody człowiek zastygł na moment, a później mimowolnie zabrał się bez szemrania samodzielnie do roboty.

Z opowieści tej można wysnuć prosty wniosek - jeśli mamy wrodzoną cechę księżniczkowatości, to mężczyźni mają wrodzoną cechę rycerskości. Ona tam jest. Czasem może głęboko ukryta, ale istnieje na pewno. I naszym zadaniem jest wydłubanie, wyłuskanie i wyciągnięcie jej na światło dzienne!

Pamiętajcie dziewczyny, dajcie szanse mężczyźnie zagrać rycerza. Zanik księżniczkowania prowadzi bowiem, do rzeczy straszliwych - pisania do prasy dramatycznych listów, w których nasze siostry w płci płaczą, że nikt im w autobusie miejsca nie ustąpi, choćby one w ciąży, z trzema torbami w zębach i w wieku Beaty Tyszkiewicz były.

A tak na marginesie...to bardzo fajnie być księżniczką. Jeden z moich angielskich przyjaciół przyznał, że czuje się przy mnie jak przeniesiony do Anglii czasów wiktoriańskich, przez co w życiu nie przyszłoby mu do głowy żeby zakląć w mojej obecności, bo jak twierdzi wydaje mu się, że "jestem jako ten kwiat delikatny".i mogłabym zaliczyć zgon natychmiastowy u stóp jego.
( ...ci co mnie znają na żywo, wiedzą że repertuar przekleństw mam szeroki, jak nogawki dżinsów w latach Pomożecie? Pomożemy! ale czy on musi o tym wiedzieć? )

Księżniczkujcie dziewczyny, to się opłaca!