Piersi kobiety są bardzo przydatne żeby zająć sobie czymś ręce podczas rozmowy czyli... idziemy do doktora.

"– I musiałam wstać, bo mi się przypomniało, że jak nie wyciagnę piersi z kurczaka, to nie będzie obiadu...
– Czemu trzymasz piersi w kurczaku?"

Post Stardust "Moje doktory" natchnął mnie do podzielenia się własnymi doświadczeniami dotyczącymi medycyny i kontaktem z lekarzami. 

Siedzę sobie skromnie w poczekalni w oczekiwaniu na pana doktora, który ma ustalić czy to na co cierpię to nerwica depresyjno - lękowa czy też może zwykła niestrawność. W końcu drzwi się otwierają i na progu pojawia się Pan Doktor o posturze i łapach Pudziana. 

- Proszszsz...

Wchodzę i już od progu zaczynam stękać pod nosem na temat dolegliwości, które podstępnie mnie dopadły i nie pozwalają cieszyć się życiem codziennym na gruncie prywatnym i zawodowym. Pan doktor pozwolił mi mówić przez jakieś trzy minuty, błądząc wzrokiem po suficie, ścianach, kalendarzu na biurku, a następnie przerwał i wypluł z siebie pełne zdanie:

- Psze sie rozebrać.

Zdjęłam bluzeczkę i zaświeciłam mu w oczy bielą staniczka haftowanego w niezapominajki.Widać jednak, że staniczek nie zrobił na nim wrażenia bo zażądał więcej:

- Biustonosz też.

Zzułam, więc i tę część garderoby i stanęłam topless przed przedstawicielem polskiej medycyny w pełnej krasie, dzwoniąc jedną piersią o drugą. Stanie z gołym biustem przed facetem, w celu innym niż przynęcanie jest zasadniczo bardzo krępujące. No, bo właściwie nie wiadomo jak się ustawić - zasłonić? puścić ręce I piersi luźno po bokach? położyć na nich dłonie?podeprzeć te cycki dłońmi na zasadzie - proszę się przywitać?

- Proszszsz..usiąść.

Usiadłam przy biurku, piersi ułożyły się miękko na blacie, patrząc ciekawie w oczy panu doktorowi .Zastanawiały się pewnie, podobnie jak ja, jakież to badanie wymyśli dla nich pan doktor? Moczenie w atramencie i robienie odcisków na receptach? turlanie po gładkim blacie?

Nic z tego.

Pan doktor wyciągnął zwykły ciśnieniomierz, oplótł mi specjalnym rękawem ramie i zaczął cisnąć. Przykładał się do tej roboty fenomenalnie. Piersi i ja patrzyłyśmy w niemym zachwycie jak wychodzą mu żyły na przedramionach, a okulary aż parują z wysiłku. Jeśli miał nadzieję, że podpompuje mnie tak, że dzięki piersiom jak balony będę mogła unosić się w gabinecie pod sufitem to muszę przyznać, że poniósł fiasko - piersi ani drgnęły. Doktor tez jakoś oklapł.

- Może się pani ubrać...

A to jakoś bardzo pasuje mi do postu. Jak tylko skończyłam pisać to natychmiast zaczęłam śpiewać :