Mów szeptem, jeśli mówisz o miłości czyli Szansa na Suksces.

Elżunia...rozwiodła się z mężem [ typem nieciekawym, którego głównymi cechami było lenistwo i ogólna gnuśność życiowa ] i postanowiła zmienić swoje życie. Zaczęła całkiem interesująco od zmiany pracy. Rzuciła w diabły marną państwową posadkę i skoczyła na głęboką wodę. Postanowiła robić to co naprawdę zawsze lubiła i potrafiła. Jak to zwykle bywa, nasze wyobrażenia o pracy nieco mijają się z wyobrażeniami o niej naszego szefa i jakoś dziwnie nie pasują do tego co obiecywano w ogłoszeniu. Elżunia zaczęła od parzenia herbatki ale ponieważ była ambitna i cierpliwa [a inni pracownicy z firmy uciekali] już wkrótce zajmowała tam kierownicze stanowisko. Schudła [czego zawsze pragnęła], zrobiła prawo jazdy, kupiła samochód i poczuła, że w jej życiu zaczyna brakować jednego, ważnego składnika - mężczyzny.
Jak wygłodniały łowca, który jakiś czas przebywał na L4 Elżunia rzuciła się w wir romansów. Pierwszy amant właściwie złowił się sam. Najpierw współpracowali, potem wybrali się na niezobowiązującą kawkę i tak powoli doszli do momentu, w którym po A należałoby powiedzieć Beee. Zanim ich ciuszki utworzyły wspólny kopczyk na podłodze pokoju amant postanowił okazać się prawdziwym mężczyzną i odkryć nieco swoje karty. No, cóż...zapomniał wcześniej napomknąć, że ma dziewczynę. Taką prawie na poważnie. Tak właściwie to narzeczona. W grudniu ślub, tylko dziewczyna ma teraz mało czasu bo studiuje. Ciągle egzaminy, kolokwia, zaliczenia i brak czasu dla przyszłego małżonka. Był styczeń, do grudnia jeszcze masa czasu, a Elżunia siedząc w samej bieliźnie na brzegu łóżka postanowiła nie wypuszczać już gołąbka z garści dosłownie i w przenośni. Skoro siedzi tutaj z nią, a nie z narzeczoną to znaczy, że istniej jeszcze szansa na zmianę biegu wydarzeń i ta narzeczona to może w końcu nie tak na poważnie.. Po seksualnej gimnastyce rozluźniony chłopak przyciśnięty przez Elżunię do oparcia łóżka nadal uparcie twierdził, że ślub w grudniu ale z Elżunią spotykać się mogą tak dla zdrowia i sportu. "Pobędzie ze mną dłużej to zmieni zdanie" - pomyślała, tak jak wszystkie kobiety w takich momentach Elżunia i zgodziła się na proponowany układ.
Trochę ją na początku złościło, że musi czekać na telefon od chłopaka i wszelkie ich spotkania zależą od zajęć narzeczonej na uczelni. W okresie sesji została u niego na noc. Rankiem zjedli wspólne śniadanko i Elżunia postanowiła kuc żelazo póki gorące. "Wiesz co? Ty idź do pracy, a ja ci tu posprzątam i ugotuję obiadek."- zaproponowała zalotnie. Chyba tylko nagłe wejście narzeczonej mogłoby wywołać u chłopaka podobny efekt paniki. Ględził coś o mamie, która będzie go dziś odwiedzała, o nieprzewidzianym spotkaniu z klientem, które pewnie przeciągnie się do późna i tak dalej. Elżunia odpuściła, a chłopak odwiózł ją do domu i przez następny miesiąc milczał jak grób. Ani telefonu, ani maila...w końcu jednak zadzwonił. O dziwo, nie zaprosił jej jak zwykle do siebie ale do eleganckiej restauracji w centrum miasta. "Może zmienił zdanie i zrozumiał ile dla niego znaczę" - myślała Elżunia.
Restauracja była więcej niż elegancka, a chłopak szarmancki i z gestem. Zjedli dobry obiad, popili go drogim winem i okrasili rozmową o niczym. Nadeszła jednak pora kawy, deseru i przejścia do sedna. "Wiesz..poprosiłem cię tutaj bo musze powiedzieć ci coś ważnego. Coś co może zadecydować o twoim życiu". "Wreszcie!" - zakrzyknęła w duchu Elżunia, rodząc mu już w myślach co najmniej dwójkę dzieci. " Moja dziewczyna..."- zaczął niepewnie i utopił słowa w kawie. "A niech ją gęś kopnie" - zniecierpliwiła się w myślach Elżunia, jednocześnie uśmiechając się wyrozumiale bo przecież już dobrze wiedziała co będzie dalej, podniosła kieliszek do ust i zmrużyła oczęta... "....Zaraziła nas jaką ohydną bakterią – leczy się długo i mało ciekawie. Powinnaś iść do lekarza".